Dennis Monte

Verschillende mensen kennen mij misschien als zoon van Anneke uit Taverne Gentleman aan het stationsplein waar ik af en toe een handje help; zoon van Patrick die opgroeide in de “kerkewegel” op Uitkerke en werkte als bakker en later havenarbeider; of als broer van kapster Joyce. Misschien ook wel als voorzitter van de supportersclub van de Rode Duivels in Blankenberge, The Gentleman Devils. Ik ben een rasechte Blankenbergenaar. Eén van de laatsten die nog in het ziekenhuis van Blankenberge werd geboren, toen we nog een volwaardig ziekenhuis hadden in onze badstad…

Mensen kennen mij persoonlijk misschien ook via het voetbal in Blankenberge. Mijn ganse jeugdopleiding heb ik doorlopen bij Sport Blankenberge, dat later Sporting Blankenberge werd. Op 20-jarige leeftijd maakte ik de overstap naar de voetbalploeg in De Haan. 4 jaar later kwam ik terug dichter bij huis maar moest ik mijn professionele carrière voorrang geven op het sportieve. De drang naar de sport alsook de vriendengroep in Blankenberge zorgde ervoor dat ik koos voor om enkele jaren mee te draaien bij de B-ploeg van Blankenberge. Onverhoopt kwam ik zo ook effectief eens aan de start bij het eerste elftal. Ik ben een ambitieus iemand maar tegelijkertijd een realist. Ik besloot om de resterende jaren te voetballen bij RFC Lissewege. Daar start ik straks aan mijn 3e seizoen.

Men kent mij als iemand die graag lacht en plezier maakt. Velen kennen echter mijn andere, serieuzere kant niet. Ik liep school in het vrij onderwijs in de Schaapstraat te Uitkerke, om daarna mijn secundair onderwijs af te werken in het Sint-Pieterscollege in de richting Menswetenschappen. Ik trok daarna naar de Universiteit van Gent om daar Pedagogische Wetenschappen te studeren. Een boeiende opleiding die mij meer inzicht in het belang van de opvoeding en het gezin bij bracht. Een buitenlandse stage bracht mij naar Suriname, Zuid-Amerika, waar ik onderzoek verrichte naar de perceptie bij jongeren omtrent seksualiteit en HIV. 2 maanden lang kon ik proeven van andere culturen terwijl ik wel nog steeds in het vertrouwde Nederlands kon communiceren. Onder andere die ervaring bewoog mij er toe nog een jaar bij te studeren om het diploma van leraar te behalen. Een extra jaar, en een thesis betreffende overbeschermend ouderschap later, ben ik trots mezelf pedagoog en leraar te noemen.

Mijn eerste jaar in het werkveld was als lerarenopleider secundair onderwijs in de Hogeschool Gent. Daarna moest ik opnieuw op zoek naar een andere job. Dat bracht mij bij het CVO van VTI Brugge, waar tevens een specifieke lerarenopleiding georganiseerd wordt. Ik kon daar aan de slag als lector en werd na enkele maanden gevraagd de rol van coördinator op te nemen. Ik ga geen uitdaging uit de weg en koos om te springen. 6 jaar later oefen ik nog steeds die job uit. Een opleiding aandrijven die de leerkrachten van morgen voorbereidt is iets wat mij voldoening geeft. Leerkrachten hebben immers een grote impact op jongeren. De job daagt mij ook uit samenwerkingsverbanden uit te bouwen en te onderhouden. Communicatie en transparantie zijn van groot belang. Dit zijn kernpunten die ik hoog in het vaandel draag bij het uitwerken van beleid. In 2019 wacht alweer een nieuwe uitdaging om de hoek. Dan hervormen de lerarenopleidingen en worden hogeschool VIVES, en mogelijks ook KU Leuven, de nieuwe werkgevers. Spannend, maar zo moet het zijn… Verandering en vooruitgang.

Als pedagoog gaat mijn interesse voornamelijk uit naar jeugd, onderwijs en opvoeding, maar ook milieu en cultuur houden mij bezig. Met een zus als zelfstandig kapster, een moeder die reeds 16 jaar een zaak uitbaat in het hart van Blankenberge, een tante die een restaurant op de dijk uitbaat en een nicht die net een kledingzaak heeft overgenomen en op regelmatige basis een evenement organiseert ben ik onlosmakelijk ook verbonden met het welzijn van de zelfstandigen. Je leest het, de betrokkenheid met de stad is groot.

Hieronder licht ik graag toe waarom ik de stap maak naar de politiek, en meer specifiek de N-VA, in Blankenberge.

Sociale media zorgen voor een medium waarop elke Blankenbergenaar en Uitkerkenaar zijn ongenoegen kan uiten over het reilen en zeilen in de stad. Een veelheid aan meningen wordt dagelijks online geplaatst. Sommige meningen deel ik, andere niet. De burger heeft het recht om zijn mening vrij te uiten. Dat is fundamenteel. Ik vind het wel belangrijk dat men in dialoog kan duiden waarom men tot een bepaald idee komt en of dit gebaseerd is op correcte informatie. Ik ga hierover graag in gesprek.

Ik voelde de behoefte om te weten te komen hoe bepaalde beslissingen in onze stad tot stand komen. Ik stel vast dat er nog werk aan de winkel is om enerzijds de visie achter het beleid te versterken en anderzijds de transparantie in de beslissingsprocedure te verhogen. Als iedereen weet hoe en waarom beslissingen worden genomen, is men in staat om een onderbouwde en genuanceerde mening te vormen. Dat draagt mijn inziens bij tot een versterkt gemeenschapsgevoel. Daarvoor draag ik, samen met iedereen die betrokken is, graag mijn steentje bij.

Dat heeft mij ertoe gebracht mij politiek te engageren, bij een partij die staat voor transparantie en verandering. Stilstaan is achteruitgaan, dus besloot ik actie te ondernemen met een blik op de toekomst. Daarbij staat 1 doelstelling centraal nl. het welzijn en de ontwikkeling van elk burger, zowel mentaal, intellectueel als fysiek. Onderwijs, cultuur en milieu vormen dan ook mijn speerpunten. Brede begrippen die pas invulling zullen krijgen na een dialoog met mijn medeburgers. Communicatie en het verzoenen van verschillende meningen in functie van een gezond beleid voor iedereen is waar ik voor sta.