Tussen de stilte van de graven en het zachte herfstlicht kwamen we samen om herinneringen te koesteren en steun te vinden bij elkaar.
Muziek en poëzie gingen er hand in hand en boden ruimte aan herinnering, verbondenheid en troost. Het concert bracht een moment van verstilling en samenhorigheid, waarin emoties vrij mochten stromen en mensen elkaar in stilte begrepen.
Het zorgvuldig samengestelde programma, met ingetogen muziekstukken en poëtische teksten, nodigde uit tot reflectie en herinnering. De combinatie van woord en klank gaf het geheel een bijzondere diepgang en maakte van de herdenking niet enkel een moment van rouw, maar ook een viering van blijvende verbondenheid met wie ons dierbaar blijft.
